* 21. 10. 1772 te Caen, ✝ 29. 6. 1834 te Parijs, muziekgeleerde en componist. Was oorspronkelijke wiskundige, doch de kennismaking met de werken van Rameau bracht hem er toe zich op de muziek toe te leggen.
Hij werd, zooals Fétis zich uitdrukt, 'del degelijkst onderlegde muziektheoreticus van Frankrijk en als zoodanig ook hooggewaardeerd. Hoewel eigenlijk geen dirigent, kreeg hij in 1816 de leiding van den Grand Opéra, doch werd in 1817 zonder pensioen weer ontslagen, richtte alsnu een eigen muziekschool op („Institution royale de musique classique et religieuse"), welke vele jaren in bloeienden toestand verkeerde, tot zij in de Julirevolutie werd opgeheven, wat zijn dood ten gevolge had. Van zijn werken noemen wij: Dictionnaire historique des musiciens, Principes d'accompagnement des écoles d’italië, Principes de composition des écoles d'Italie, Méthode élémentaire de musique et de plainchant. Encyclopédie musicale, enz.