voor de film speciaal gecomponeerde muziek als begeleiding of als achtergrond, die met de beeldtaal van de film één geheel moet uitmaken. Bij de stomme film werd in de bioscoopzaal vaak geïmproviseerd op een piano of orgel, later met orkest; ook schreven componisten partituren voor de stomme film (o.m.
Honegger voor Napoléon, 1927). Bij de klankfilm werd een nieuw genre muziek geschapen. Er ontstonden twee filmmuziekstijlen: underscoring en mood technique. Hollywood hield het bij underscoring en benadrukte de actie (voorbeeld: Gone with the wind, muziek van M.Steiner). Mood technique werd vooral in Frankrijk toegepast en betekent: verdieping van de dialoog, contrastwerking (voorbeeld: de muziek van Auric voor de films van Cocteau). Vele belangrijke hedendaagse componisten schreven filmmuziek. Thans wordt meestal elektronisch gefabriceerde muziek gebruikt.
