(Imperia 1925), Italiaans componist, studeerde bij Ghedini en Dallapiccola. In 1955 richtte hij met Bruno Maderna de Studio di Fonologia della Rai (voor elektronische muziek) op, waar hij aan de wieg stond van de Italiaanse elektronische muziek (met
o.m. Tema-Omaggio a Joyce, 1958; Visage, 1961). Hij was docent voor compositie aan o.m. Juilliard School of Music te New York. In zijn (seriële) muziek streeft Berio naar een zo volledig mogelijke integratie van de verschillende muzikale elementen (klankbronnen, technieken, vormen, enz.) en het onderwerp van zijn composities (Sincronie, 1963, strijkkwartet; Sequenza II tot V, 1964-1966; solo-instrumenten; Sinfonia, 1968, orkest; Coro, 1976; Corale, 1981). Hij experimenteerde ook op het gebied van muziektheater (Esposizione, 1963; Tracés, 1964; Opera, 1970; La vera storia, 1986).
