aanranden

betekenis & definitie

aanranden - regelmatig werkwoord
uitspraak: aan-ran-den

1. met geweld dwingen tot lichamelijk contact
♢ een onbekende man heeft haar aangerand

Regelmatig werkwoord: aan-ran-den
ik rand aan (... ik aanrand)
jij/u randt aan (... jij aanrandt)
hij/zij randt aan (... hij aanrandt)
wij/zij/jullie randen aan (... wij aanranden)
ik/jij/u/hij/zij randde aan (... ik aanrandde)
wij/zij/jullie randden aan (... wij aanrandden)
hij heeft aangerand
de/het/een aangerande ....