Kerkringdorp, ontstaan op een terp met aansluitend een rechthoekig plein (Marktveld) met vate. Het dorp ligt in het zuidwesten van een groter, door een ring van wegen omsloten, gebied, Bijvanck geheten.
De kerk van Kloetinge wordt in 1216 voor het eerst vermeld. Het mottekasteel van de heren van Kloetinge stond aan de oostzijde van het Marktveld.
In 1572 brandden Geuzen het dorp plat. Het Noordeinde en de in de 17de eeuw aangelegde Jachthuisstraat vormden samen lange tijd de belangrijkste toegangen tot het dorp.
Na 1900 kreeg Kloetinge het karakter van een forensendorp voor beter gesitueerden. Er ontstond met name bebouwing ten zuidwesten van de oude dorpskern.
Na de Tweede Wereldoorlog is het dorp aan de westzijde uitgebreid en aan Goes vastgegroeid. Kloetinge is een beschermd dorpsgezicht.
