Het voorm. Nieuwe Gasthuis (Baangracht 6-7) is een fors en breed, gepleisterd dwars pand. Het is het enige overblijfsel van het 14de-eeuwse St.-Mariaklooster, dat als begijnhof was ontstaan, maar in 1414 tot klooster verheven werd.
In 1442 kreeg het een eigen kerkhof en uit die tijd zal ook de begijnenkerk aan de Gasthuisstraat stammen, die kort na 1704 werd gesloopt. Van 1588 tot 1610 was het een toevluchtsoord voor het benedictinessenklooster Mariënberg te Zwartewatersklooster.
In 1616 overleed de laatste begijn. Na overname door de stad richtte men in 1592 het in oorsprong mogelijk 15de-eeuwse gebouw in tot ziekenzaal van het Nieuwe Gasthuis.
In het midden van de 17de eeuw werd dit gebouw aan de Baangracht in tweeën gedeeld. Het linker deel werd woonhuis van jonker Ten Klooster tot der Grote Weede en diende in de 18de eeuw als Franse kostschool.
In de 19de eeuw werd het verbouwd tot burgemeesterswoning. Bij de burgemeesterwoning behoort de vakwerkbouw uit het einde van de 19de eeuw aan de achterzijde.
Het rechterdeel heeft in de 17de eeuw dienst gedaan als tweede predikantswoning en stadsschoolhuis, Latijnse en Duitse school. De huidige voorgevel van beide gebouwen stamt uit het midden van de 19de eeuw.
