Het St.-Nicolaasgesticht (Gravenallee 30), gelegen ten westen van Noord Deurningen, is een kloostercomplex, ontstaan uit de in de 17de eeuw gestichte havezate Noorddeurningen. Van het door Lubbert Hagen ontworpen edelmanshuis uit 1708 bleven twee zandstenen hekpijlers met siervazen met afgehakte wapens bewaard en een in de recent aangebouwde vleugel geplaatste steen met wapens Van Rechteren-Castell.
J.M. Theunis Udink liet het bestaande huis in 1863-'64 vervangen door het huidige neoclassicistische herenhuis met mansardedak.
Inwendig zijn uit deze periode onder meer gestucte plafonds met neorococo-ornamentiek en enkele schouwen aanwezig. Het huis biedt sinds 1875 onderdak aan de zusters franciscanessen van de St.-Georgiusstichting te Thuïne (D.), die met hun weeshuis naar Nederland uit waren geweken.
Aan het voorplein verrezen een jongenshuis in neorenaissance-trant (1880) en een kloosterkerk (1896-'97). De door G. te Riele ontworpen kerk is een pseudobasilicale kruiskerk met lager transept, vierzijdig gesloten koor en rechthoekige sacristie.
Op de hoek tussen kerk en herenhuis staat een ongelede toren met ingesnoerde vierzijdige spits. Het complex werd verder uitgebreid met een rectoraat (1916), een internaat (1922), een jongensschool (1925), een noviciaat (1934) en een kapel (1935).
Het geheel is gelegen in een 18de-eeuwse lanenstructuur. Terzijde van het complex bevindt zich de kloosterbegraafplaats met gietijzeren kruizen en een bidkapelletje (omstreeks 1900).
