De Herinckhave (Herinckhaveweg 4) of Hof te Fleringen, gelegen ten westen van Fleringen, wordt al in de 14de eeuw genoemd. Het oudste deel van het huidige, ten dele omgrachte edelmanshuis dateert evenwel uit de 17de eeuw.
Het onderkelderde rechter deel werd in de 18de eeuw uitgebreid met een eenlaags achtervleugel, zodat een L-vormige plattegrond ontstond. Omstreeks 1800 werd de binnenplaats ingevuld met de huidige zaal.
In de eerste helft van de 19de eeuw kreeg het voorste deel een verdieping. De 18de-eeuwse achtervleugel werd in 1959 door brand verwoest en bij de restauratie in 1977-'78 slechts ten dele herbouwd.Het voorplein wordt geflankeerd door twee bouwhuizen. Het linker bouwhuis met poortdoorgang is door middel van ankers in 1743 gedateerd, maar werd in 1910-'16 ingrijpend vernieuwd. Het zuidelijke deel bevat een in 1769 gestichte huiskapel, die nu een vroeg-20ste-eeuwse inrichting heeft. In de kapel liggen enkele grafzerken van bezitters van Herinckhave, afkomstig uit de R.K. St.-Pancratiuskerk in Tubbergen. Het midden-18de-eeuwse rechter bouwhuis herbergt onder meer de oranjerie.
Het water van de gracht wordt op peil gehouden door de stuw van de watermolen. Dit waarschijnlijk 18de-eeuwse gebouw, dat in 1860 werd versteend, is in 1988 gerestaureerd en weer maalvaardig gemaakt. Rond het complex ligt een 18de-eeuws lanenstelsel.
