De R.K. St.-Laurentiuskerk (Verdronkenoord 68) is een driebeukige basilicale kruiskerk met driezijdig gesloten koor en een driebeukig transept. Deze sobere neogotische kerk verrees in 1859-'61 naar een vroeg, op de Franse gotiek geïnspireerd, ontwerp van P.J.H. Cuypers. Van de toren kwamen wegens geldgebrek slechts twee geledingen tot stand. De westgevel (torenfront) en het transept zijn voorzien van roosvensters.
Het interieur is versierd met gebeeldhouwde reliëfs en wordt gedekt door houten tongewelven (middenschip, dwarsschip) en stenen kruisgewelven (koor, zijbeuken). Tot de inventaris behoren een Maria-altaar (1861) en een triomfkruis, beide vervaardigd door atelier Cuypers-Stoltzenberg, een doopvont van B. Anink (1871) en een H. Bloedaltaar van J.H. Tonnaer (1906). De kruiswegstaties (1866-'68) en de wandschilderingen (1874-'80) zijn van J.A. Klaesener en de gebrandschilderde koorramen van atelier F. Nicolas (1862 en 1895). De vensters in de zijbeuken zijn van atelier J. Dobbelaere te Brugge (1895-1907). De voorm. pastorie (Verdronkenoord 78), gebouwd in 1876-'78 naar ontwerp van Cuypers, is in 1992 tot appartementen verbouwd.
