De R.K. St.-Pancratiuskerk (Kerkplein 5) is een eenbeukige kerk met driezijdig gesloten koor en een toren van drie geledingen met tentdak.
Het in breuksteen uitgevoerde schip met aan de noordzijde een strook in visgraatverband dateert deels nog uit de 9de eeuw. Rond 1400 werd het laat-gotische mergelstenen koor gebouwd.
De oude toren stortte in 1876 in. Naar ontwerp van Joh.
Kayser werd in 1888-'89 het oude schip verhoogd en verlengd en voorzien van een neoromaanse toren. De kerk is in 1968-'69 door P.
Satijn gerestaureerd. Het interieur wordt gedekt door een vlakke zoldering.
De triomfboog rust op hardstenen zuilen met Maaskapitelen. Tot de inventaris behoren een St.-Pancratiusbeeld (circa 1400) en een door Pereboom gebouwd orgel (1850).Op het kerkhof staan tegen de kerkmuur enkele oude hardstenen grafkruisen (1632-1702). De rijzige pastorie (Kerkplein 1) werd kort na 1781 gebouwd met hardstenen vensteromlijstingen.
