De Herv. kerk (Hoofdweg 125) is een gepleisterde zaalkerk met vijfzijdig gesloten koor en forse vrijstaande toren. De kerk verrees in 1686, wellicht op oudere grondslag en met een groot formaat baksteen.
In 1786 vonden herstellingen plaats en in 1882 werd de kerk gepleisterd. Het interieur wordt overdekt door een plafond uit 1867.
Tot de kerkinventaris behoren een preekstoel met klankbord (1666), twee herenbanken met gesneden opzetstukken, met op één het wapen van Wijchgel (omstreeks 1666), een oranjevaandel (1789) en een door R. Meijer gebouwd orgel (1868).
Van de grafzerken in de kerkvloer dateert de oudste uit 1601; interessant zijn die van Jele van Laer (†1620), Gerbrandt Frooma (†1666) en de rijke zerk in Lodewijk XV-vormen voor Jan Geertsema (†1758) en zijn vrouw Hermanna Verhagen (†1761). Op het kerkhof bevinden enkele 17de-eeuwse zerken en het grafmonument voor H.L.
Wijchgel (†1830), gemaakt door steenhouwer W.G. Bosman.De vrijstaande toren is rond 1250 opgebouwd met vijf geledingen en puntgevels die overgaan in een achtkante gemetselde spits. De spits is vergelijkbaar met die van Onstwedde en die van de in 1836 ingestorte toren te Holwierde. Deze drie torens worden de Juffertorens genoemd. De forse, sobere toren heeft een laag boogfries onder de galmgaten; de puntgevels worden versierd door nissen en een klimmend boogfries. Het torenuurwerk en de wijzerplaat zijn in 1702 vervaardigd door R. Symons.
De ankers die het jaartal 1289 vormen, heeft men waarschijnlijk bij een herstelling in 1829 aangebracht. Na blikseminslagen in 1885, 1904-'05 en 1923 was opnieuw herstel nodig en in 1938-'41 volgde een algehele restauratie naar plannen van A.R. Wittop Koning.
De pastorie (Hoofdweg 127) stamt in oorsprong uit 1755, maar kreeg in 1871 haar huidige gepleisterde aanzien, toen terzijde een sober bakstenen catechisatiegebouwtje werd toegevoegd.
