Het St.-Anthony Gasthuis wordt voor het eerst vermeld in 1425. Het Oud St.-Anthony Gasthuis (Grote Kerkstraat 114-210) is in zijn huidige vorm in 1877-'80 opgetrokken ter plaatse van dit laat-middeleeuwse gasthuiscomplex.
Architect F. Stoett ontwierp een U-vormig gebouw in eclectische vormen met paviljoenachtige hoeken middenrisalieten.
Van het vroegere gasthuis resteren alleen twee ingemetselde gedenkstenen uit 1728 en 1783. De erkeruitbouw aan de Beijerstraat is in 1926 toegevoegd naar plannen van W.C. de Groot.
De twee haakse tussenvleugels aan de binnenplaats zijn ingekort tot vrijstaande panden bij de ingrijpende renovatie en verbouw tot wooneenheden in 1988-'89 naar plannen van de Koöperatieve Architecten Werkplaats uit Groningen. Het Nieuw St.-Anthony Gasthuis (Perkswaltje 1-39) kwam in 1862-'64 tot stand als uitbreiding op het destijds nog bestaande laat-middeleeuwse complex.
Dit in 1988-'89 gerenoveerde complex is eveneens ontworpen door F. Stoett.
Het bestaat uit een langgerekte eenlaags vleugel (St.-Jacobsgang) met klokkenkoepeltje (1930) langs de Groeneweg en vier haakse lage vleugels afgesloten met tweelaags paviljoens. Deze neoclassicistische paviljoens dragen de namen en de wapens van de geslachten Burmania, Minnema, Auckema en Wiarda, die in de 15de en 16de eeuw schenkingen aan het oude gasthuis deden.
Boven de achteringang aan de Groeneweg herinnert een gevelsteen aan de stichters van het in 1478 opgerichte St.-Jacobsgasthuis waarvan de bezittingen in 1534 overgingen naar het Anthonygasthuis.
Aan weerszijden van de lange vleugel staan poortjes in 17de-eeuwse trant; in het oostelijke poortje zijn delen van het zogeheten Schoenmakerspoortje hergebruikt.
In de tuin aan het Perkswaltje staan twee houten priëlen (1916 en 1927). Aan de zijde van het Schoenmakersperk staat de in 1909-'10 gebouwde tweelaags Julianavleugel (Perkswaltje 40-48) in neorenaissance-stijl naar ontwerp van W.C. de Groot.
Aan de oostzijde is uit het gesloopte oorspronkelijke gasthuis een classicistische toegangspoort uit 1682 herplaatst, met boven het timpaan de in 1910 toegevoegde figuren van Anthonius en twee proveniers.Tussen de beide kernen van het gasthuiscomplex zijn de diverse afzonderlijk toegevoegde bezittingen herkenbaar aan een ingemetselde gevelsteen met gouden klok, attribuut van St. Anthonius Abt en symbool van de stichting. Het in 1857 aangekochte 18de-eeuwse pand Grote Kerkstraat 39 is sinds 1878 bestuursgebouw van de instelling en is rond die tijd ingrijpend verbouwd. Het interieur bevat veel onderdelen van die verbouwing, maar ook jugendstilonderdelen van rond 1900.
Verder zijn nog van belang de neorenaissance dienstwoningen Perkswaltje 2 (1917) en Perkswaltje 4-6 (1894) en het voorm. wees- en ziekenhuis in enkele panden op de hoek van het Perkswaltje en langs de Pijlsteeg; in die steeg zijn in 1929 diverse van elders afkomstige oude gevelstenen aangebracht.
