De voorm. Westerkerk (Bagijnestraat 59) bestaat uit twee hoge, driezijdig gesloten beuken van gelijke hoogte. De zuidbeuk was oorspronkelijk de kerk van het begin 16de eeuw binnen de stad gevestigde St.-Annaconvent van de Grauwe Begijnen.
Na de Reformatie kreeg het gebouw diverse bestemmingen om na een verbouwing tussen 1639 en 1643 als protestantse kerk te gaan dienen nu onder de naam Westerkerk. De noordbeuk werd in 1681-'84 toegevoegd.
Bij een verbouwing in 1845-'46, naar plannen van Th.A. Romein, kreeg de zuidbeuk een bepleistering en werden de vensters gewijzigd.
Het interieur is ingrijpend gewijzigd bij de verbouwing tot theater in 1991. De 17de-eeuwse kansel is in 1998 na een restauratie teruggekeerd in het gebouw.
Uit 1845-'46 dateren nog de gestucte tongewelven, de corintische zuilen tussen de beuken en de verkleinde houten galerij (kraak). Het klooster is na de Reformatie afgebroken.
Het ingrijpend verbouwde Patershuis (Bagijnestraat 57) oorspronkelijk waarschijnlijk een 14de-eeuws dwars pand behoorde in de 16de eeuw tot het St.-Annaconvent. De tweebeukige kelder met troggewelven op muraalbogen en achtzijdige middenzuilen is laat-middeleeuws.
De zijgevels vertonen restanten van trapgevels; de gepleisterde voorgevel heeft een 19de-eeuws uiterlijk.
