De voorm. Waalse kerk (Grote Kerkstraat 222) hoorde oorspronkelijk bij het St.-Catharina- of Witte Nonnenklooster en is in 1507 gesticht door Welmoed Hermans, dochter van de Leeuwarder stadssecretaris Herman Oddoz. De eenbeukige kerk werd gebouwd na de opname van het klooster in de dominicanenorde in 1525 en werd rond 1530 voltooid.
Geruime tijd na de Reformatie werd het gebouw aan de Waalse gemeente overgedragen. Het koor en het schip van de kerk werden daarbij door een muur gescheiden.
In 1839 brak men het koor af. In de dakruiter boven de voorgevel hangt een door Jurjen Balthasar gegoten klok (1661).
Het huidige gepleisterde uiterlijk dateert van herstellingen in 1836-'37. Verschillende kerkgemeenten gebruiken momenteel het in 1986 gerestaureerde gebouw.Het interieur wordt gedekt door een gestuct tongewelf. Tot de inventaris uit circa 1660 behoren de preekstoel en een overhuifde herenbank. Het door J.M. Schwartsburg gebouwde orgel (1737-'40; verbouwd 1854) staat op een rijk versierde balustrade in Lodewijk XIV-vormen, voorzien van de wapens van Willem Carel Hendrik Friso (Willem IV) en Anna van Hannover (de schenkster van het orgel). Deze balustrade heeft men rond 1765 uitgebreid met twee smalle gaanderijen (kraken) langs de wanden.
De buurpanden ten oosten van de kerk bevatten nog restanten van het na de Reformatie opgeheven klooster. Zo heeft het gepleisterde pand Grote Kerkstraat 228 een vroeg-16de-eeuwse kern met muurwerk in kloostermoppen en rooswinkels, samengestelde balklagen, enkele geprofileerde consoles en resten van de kapconstructie uit de bouwtijd.
