Medische gebouwen. Voor de verpleging van lepra-patienten werd in 1867 het leprozenhuis (Meidoornlaan 40) opgetrokken, een langwerpig, wit gepleisterd eenlaagspand met rondboogvensters.
In 1923 richtte men het gebouw in als Geref. kerk en later als dependance van het Verenigingsgebouw aan de Hoofdweg. In 1893 kwam naar plannen van W.C.
Metzelaar een omvangrijk hospitaalcomplex in neorenaissance-stijl tot stand, met het voorm. hospitaal (Hospitaallaan 6) als het belangrijkste gebouw. Dit diepe tweelaags pand met zadeldak en de tekst ‘Vertrouw op God’, kreeg in 1922 een achteraanbouw met plat dak.
Ten zuiden van het gebouw bevindt zich een symmetrisch aangelegde tuin en aan de noordzijde ervan het voorm. hulphospitaal (Hospitaallaan 10) uit 1893. Dit L-vormige eenlaagspand is nu in gebruik als dienstgebouw.
Bij het complex hoort ook een eenlaags gebouw, waarin vroeger de centrale keuken (Hospitaallaan 8) was gehuisvest. Een aanbouw deed dienst als lijkenhuis.
Beide zijn nu opslagruimte. De bijbehorende ijskelder (bij Hospitaallaan 14) is van een zeldzaam eivormig type.
De ingang is dichtgemetseld. De voorm. apotheek annex dienstwoning (Hospitaallaan 20), met de tekst ‘Bitter en Zoet’, is een dwars pand uit 1893 met lage verdieping.
Zowel functioneel als visueel is het verbonden met de deels gepleisterde dienstwoningen Hospitaallaan 16 (‘Toewijding’) en Hospitaallaan 24 (‘Plichtgevoel’).
