(Jidd. sjenajem < Hebr. sjinajiem, tanden),
1. mond, bek, zie baksnaaiem: Frèns hep gein baaters in s’n snaajem ... die hoef je niet in de kroeg aftelegge, QUERIDO 1, 94;
2. gebit: De (zure) bommen waren wel eens keihard. Ik heb wel eens zo’n lullenbehanger meegemaakt die er z’n baksnaaiem op brak. Hij wilde van mij een nieuwe snaaiem hebben, HARING ARIE1 123.
