(< Jidd. mieës < Hebr. mioes, afkeer),
1. verachtelijk, kwalijk, lelijk: ’t Is me teugewoordig ’n mieze massematte, zoo as ’t mit ’t jonge volkie is gesteld, Hun vaders duite kenne ze jatte, Maar voor hun zelf verdiene ze geen geld, JUL. DE VRIES 51;
2. misselijk, afkerig: Daarom ben ik zo mies geworden van al dat mannequin-gedoe, De tijd 21-111964; 3. dood: ARNOLDUSS.
