(< Jidd. koton < Hebr. kotoun, klein),
1. (met betrekking tot een plaats) waar niets te doen is, doodstil: Boeventaal;
2. (met betr. tot een persoon), doodbedaard, doodkalm: Komp ie ... doodketoen ... op honk, na ’n paar ure se sperrewer hale, QUERIDO 2, 338.
