Hij specialiseerde zich in de verwerking van visuele informatie en de analyse van reactieprocessen.
Van 1984 tot 1988 was Sanders hoogleraar aan de RWTH te Aken, en van 1988 tot aan zijn emeritaat in 1998 was hij hoogleraar psychonomie, psychologische functieleer, methodenleer en theoretische psychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Sanders is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en kreeg een eredoctoraat in de psychologie van de Vrije Universiteit Brussel.
Sanders publiceerde over de analyse van reactieprocessen, waarbij hij het werk van Saul Sternberg over de additieve-factoren-methode als uitgangspunt nam.
Hij onderzocht met name de effecten van stressfactoren, zoals het gebruik van psychofarmaca en slaapgebrek op de duur van reactieprocessen.
Sanders publiceerde bovendien over het onmiddellijk geheugen en nam deel aan de discussie over seriële versus parallelle processen bij de verwerking van informatie.
