Aan den weg der vreugde is een novelle van Louis Couperus die in 1908 verscheen bij uitgeverij L.J. Veen.
De twee bekende handschriften gaf Couperus aan de archeoloog H.M.R. Leopold via wie ze uiteindelijk bij het Louis Couperus Genootschap belandden en daarna in de Letterkundige verzameling van het Haags Gemeentearchief.
Aangezien Couperus aan Veen had geschreven dat hij het als een pendant zag van Extaze.
"Het boek kreeg aanvankelijk een aantal vernietigende kritieken, onder meer van de hand van Anna de Savornin Lohman, die het een keukenmeidenroman noemde. Is Querido schreef in het Algemeen Handelsblad:"Ook dit boek is weer in het "Taaltje" van Couperus geschreven.
De eerste groep geeft de noodlotsgedachte aan als het belangrijkste thema, daarbij aansluitend bij wat het noodlot 'besluit' voor het personage van Aldo Ardo; de tweede groep geeft als thema de antithese aan die er bestaat tussen de twee hoofdpersonen, op verschillende vlakken.
Aan den weg der vreugde door Louis Couperus', in het Soerabajasch Handelsblad, 4 juli 1908.
