(bladgroen), kleurstof waaraan groene planten hun kleur danken. Chlorofyl is opgeslagen in bladgroenkorrels (chloroplasten) van plantecellen.
Dit zijn microscopisch kleine ovale of ronde groene bolletjes in het protoplasma van plantecellen; zij kunnen behalve chlorofyl nog andere kleurstoffen bevatten. Een andere bladkleur dan groen hoeft dan ook niet te wijzen op afwezigheid van chlorofyl. Bij de bladeren van de bruine beuk b.v. wordt de groene kleur gemaskeerd door het anthocyaan (een andere kleurstof die in planten voorkomt).Het chlorofyl is van essentieel belang bij het omzetten van lichtenergie in chemische energie tijdens de »fotosynthese. Het kan overal in de plant voorkomen, maar is geconcentreerd in de bladeren. Er bestaan verschillende soorten chlorofyl (a, b, c, d en e), waarvan chlorofyl a in de natuur het meest voorkomt (blauwwieren, groenwieren, roodwieren en hogere planten). Het chlorofylmolecuul bestaat uit een ringvormige verbinding: een porfyrinering met een centraal magnesiumatoom. Deze structuur lijkt sterk op die van het hemoglobinemolecuul, dat ijzer bevat in plaats van magnesium en in de rode bloedlichaampjes voorkomt. In het chlorofylmolecuul komt geen ijzer voor, maar een plant die gebrek aan ijzer heeft, kan geen chlorofyl maken en vertoont bleekzucht (chlorose).
Voor de vorming van chlorofyl is licht nodig. Planten die in het donker staan blijven dan ook geel.
Dichte rookgordijnen en verontreinigd water kunnen de lichtabsorptie verhinderen. De opbouw van voedsel uit zeer eenvoudige stoffen bij de plant wordt daardoor belemmerd. Dan komt ook de voedselketen in gevaar.
