volt

betekenis & definitie

eenheid van elektrische spanning, genoemd naar de Italiaanse natuurkundige Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio, graaf Volta (1745-1827).

De duizeligheid die ontstaat wanneer een galvanische stroom door het hoofd geleid wordt, noemt men Volta-Schwindel.

Volta, telg uit een vooraanstaande Lombardische familie, aanvankelijk directeur van het gymnasium in zijn geboorteplaats Como, werd in 1779 hoogleraar in de natuurkunde in Pavia. Na reizen door vele Europese landen voerde hij de aardappelteelt in Lombardije in.

Volta verwierf vooral grote bekendheid door zijn studies over de elektrische stroom. Nadat zijn landgenoot Luigi Galvani bij toeval het naar hem genoemde galvanisme (potentiaalverschil bij contact van verschillende metalen) ontdekt had, bouwde Volta hierop voort. In 1796 toonde hij aan dat deze elektrische spanning niet, zoals Galvani meende, in de spieren ontstaat, maar tussen de verschillende metalen, het zogenaamde galvanisch element. In wezen is niet Galvani, maar Volta de ontdekker van de leer van de elektrische (galvanische) stroom. In 1800 vervaardigde hij de naar hem genoemde zuil van Volta (paren zink- en zilverplaatjes, afgewisseld met in zoutoplossing gedrenkte lapjes), een permanente stroombron, eigenlijk de eerste batterij.

Volta heeft tal van ontdekkingen op zijn naam staan: in 1777 de elektroscoop (voor het meten van ladingen van elektriciteit) en verder het elektrische pistool en de elektrische condensator. Napoleon, aan wie hij al zijn vindingen toonde, verhief hem in 1801 in de adelstand.

In 1814 werd hij om politieke redenen uit zijn professoraat gezet, maar het volgend jaar werd hij weer benoemd tot directeur van de filosofische faculteit te Pavia. Op het in 1881 te Parijs gehouden internationale elektriciteitscongres besloot men de eenheid van elektrische spanning volt te noemen.