verstrooiing van licht door kleine deeltjes in een vloeistof of gas; hierdoor is het bijvoorbeeld mogelijk minimale hoeveelheden van eiwitten in het kamerwater van het oog zichtbaar te maken.
John Tyndall (182o-’93), van Ierse afkomst, studeerde van 1848 tot 1851 natuurkunde in Marburg. Twee jaar later werd hij hoogleraar in de fysica aan de Royal Institution te Londen, waar hij bevriend raakte met zijn collega, de natuur- en scheikundige Michael Faraday (1791-1867). Tyndall deed onderzoekingen naar het diamagnetisme, de stralende warmte en de voortplanting van geluid, onderzoekingen die hij alle baseerde op de leer van het behoud van arbeidsvermogen. Nieuwe inzichten in de natuurkunde werden door hem verbreid en gepopulariseerd. Zijn onderzoekingen naar gletsjers publiceerde hij in i860 in het werk The glaciers of the Alps.
Gepubliceerd op 17-06-2020
Tyndall-effect
betekenis & definitie
