addictie, een zodanige toestand van gewenning aan het gebruik van een bepaald genot- of geneesmiddel, dat de patiënt dit gebruik niet meer kan staken. Er ontstaat dan een chronische vergiftigingstoestand, omdat er steeds grotere doses van het middel nodig zijn in verband met het ontstaan van gewenning (zie aldaar).
Bij gedwongen staking van het middel ontstaan onthoudingsverschijnselen (onrust, ziek, ellendig voelen, beven enz.). Zulke toestanden ziet men bij alcolholisme en morfinisme. Alleen een psychiatrische behandeling in een kliniek, waar ook de algemeen lichamelijke toestand verzorgd wordt, kan succes hebben, wanneer tenminste na zo’n ontwenningskuur maatschappelijk werk de patiënt blijft steunen.
