T.B.C., een meestal chronische ontsteking door de tuberkelbacil, gekenmerkt door de vorming van tuberkels (zie aldaar) in vrijwel alle weefsels. De bacillen worden langs de bloed- en lymfevaten uitgezaaid.
De algemene verschijnselen bestaan uit koorts, vermagering, nachtzweet en lymfeklierzwellingen. De plaatselijke verschijnselen zijn afhankelijk van de aangedane organen, zoals longen, darm, nier(en), skelet, gewrichten, huid, bijnieren, hersenvliezen, enz.Bij longtuberculose maakt men het belangrijke onderscheid tussen open (met tuberkelbacillen in het sputum) en gesloten („negatief” sputum). Onder chirurgische t.b.c. verstaat men tuberculose van het skelet.
Miliaire t.b.c., is een uitgebreide uitzaaiing van tuberkelbacillen waarna vele kleine ontstekingshaarden (miliaria) ontstaan. Vroeger een meestal dodelijke vorm van tuberculose; hiertegen geeft behandeling met o.a. antibiotica tegenwoordig uitstekende resultaten. Gedeeltelijke immunisering tegen t.b.c. is mogelijk geworden door de vondst van een vaccin: het
