de gewenning en de verslaafdheid aan morfine; deze komt voor bij patiënten met chronische klachten waartegen morfine werd gegeven en bij degenen die makkelijk over morfine kunnen beschikken (artsen en verpleegsters). Deze ongelukkigen kunnen niet meer buiten de toestand van euforie, waar de morfine hen brengt, maar waarvoor zij steeds meer en vaker van het middel gebruik moeten maken.
Betrekkelijk snel verliezen zij hun interesse in andere dingen (o.a. hun werk), worden versufd en stompen af in zedelijk opzicht. Om de morfine te bemachtigen deinzen zij op de duur voor geen middel terug.Een ontwenningskuur is alleen in een kliniek mogelijk. Omdat de patiënten zich daarbij hoogst ellendig voelen combineert men de ontwenning in de regel met een slaapkuur. Daarna hangt het van de persoonlijkheid af of de patiënt zich zal handhaven.
Het geven van vervangingsmiddelen is zinloos en gevaarlijk; deze bevatten óf opiaten of andere middelen die ook gewenning geven.
