Immuniteit

betekenis & definitie

het bezit van specifieke antilichamen tegen een besmetting met de betreffende ziekteverwekker (bacterie, virus); deze toestand is een gevolg (meestal) van het doorstaan van een besmettelijke ziekte, van inenting of vaccinatie (waardoor een actieve immuniteit ontstaat door de vorming van eigen antistoffen), resp. het inspuiten van een serum, dat de antistoffen bevat (passieve immuniteit). Passieve immuniteit is altijd van tijdelijke aard; actieve immuniteit kan vele jaren duren, soms even lang als de natuurlijke immuniteit, door de ziekte zelf verwekt.