heelkunde, operatieleer, geneeskundig specialisme, dat zich in de eerste plaats bezig houdt met verwondingen en mismaaktheid en verder met al die behandelingsmethoden, die met mechanische ingrepen (in het bijzonder operaties) tot stand worden gebracht en welke niet tot orgaanspecialismen (zie aldaar) behoren (599-620). Door de moderne technische en wetenschappelijke ontwikkeling van de chirurgie heeft deze zich reeds in een vrij groot aantal super-specialismen ontwikkeld.
Keel-, neus-, oor- en oogartsen, alsmede vrouwenartsen: verrichten (meestal) nog zelf de eventueel nodige operaties bij hun patiënten.
