of aderverkalking van de hersenvaten verwekt verschillende neurologische en psychische stoornissen, al naar gelang van plaats en ernst der aangetaste bloedvaten. De eerste klachten zijn vaak lichte geestelijke vermoeibaarheid, verminderd prestatievermogen, minder concentratie, licht depressieve stemming, angst en prikkelbaarheid.
Daar deze patiënten vaak wat depressief zijn, vallen hun prestaties soms slecht uit en deze kunnen later dan ook weer meevallen. In ernstiger stadia is het denken bemoeilijkt, er treedt een overgevoeligheid op (gemakkelijk huilen), de inprenting, vooral van namen, is in wisselende mate bemoeilijkt. Dit wisselen der symptomen blijft kenmerkend ook in het verder verloop, wanneer geheugenstoornissen toenemen, de oriëntatie soms in de war is, angst- en delierperioden kunnen optreden. Op den duur zijn er veranderingen in het spreken en in de motoriek, de patiënt wordt slordig. Er kunnen allerlei neurologische haardverschijnselen optreden, o.a. afasie (zie aldaar).
De slaap kan onregelmatig worden. Tijdens infecties, en ook na ongevallen, zijn deze patiënten vaak gedesoriënteerd, verward en angstig tot délirant. Later valt de toestand dan weer mee.Deze patiënten bespeuren lange tijd zelf hun achteruitgang; zij vertellen zelf dat zij soms in de war zijn. Het verloop kan zeer langzaam zijn en de toestand kan lang zo redelijk blijven, dat de patiënt nog vele bezigheden kan verrichten. Het is een ziekte van de oude dag, meest eerst na het 60ste jaar optredend.
