response-functie is de veronderstelde relatie tussen de dosering van communicatie en het communicatie-effect bij een individu. Meestal wordt deze relatie grafisch weergegeven als een zgn. response-curve.
In een coördinatenstelsel wordt het effect (response) langs de Y-as uitgezet. Het effect wordt dan uitgedrukt in percentages, waarbij
100% het maximaal realiseerbare effect vertegenwoordigt. De dosering geven we aan met hoeveelheden communicatie per tijdstip. De X-as vertegenwoordigt dan de dimensie tijd.
Bij een S-vormige (sigmoïde) response-curve spreekt men van onderdosering als het effect per confrontatie nog toeneemt en van overdosering wanneer het effect per confrontatie afneemt. Bij bepaalde communicatie-effecten, zoals attitudevorming en geloofwaardigheid, kan een overdaad aan confrontaties zelfs tot negatieve effecten leiden (namelijk door de irritatie).
Een response-functie wordt gebruikt om te kunnen aangeven hoeveel contacten een individu in de doelgroep gemiddeld nodig heeft om een voldoende effect te realiseren gedurende een bepaalde periode. Het is dus niets anders dan een hulpmiddel bij communicatie-planning en het verklaart niets. De response-curve kan verscheidene vormen aannemen .
