(v.), syn. dystonia;
1. (alg.) labiliteit van de tonus ten gevolge van verbreking van het evenwicht in het vegetatieve zenuwstelsel, met bewegingsstoomissen (dysktnesie), tremoren, choreatische verschijnselen en tics als hoofdzakelijke kenmerken;
2. (stem), door hyperadductie van de stembanden wordt een harde geknepen stem waargenomen met luidheidsvariaties en onvoorspelbare momenten van afonie
