(v.), stoornis in het (technisch) lezen, spellen en schrijven als gevolg van problemen met het decoderen en woordherkennen;
L—-, afk. van linguïstische dyslexie; vorm van dyslexie waarbij de persoon te weinig kritisch is ten aanzien van de lettertekens en hun positie, doordat er teveel op de taalinhoud wordt gelet (radend lezen);
P—', afk. van perceptieve dyslexie; vorm van dyslexie waarbij de persoon blijvend gevoelig lijkt voor de perceptuele kenmerken van de tekst, waardoor er nauwelijks aan de inhoud wordt toegekomen (spellend lezen);
verworven ~, dyslexie ten gevolge van een storing tijdens of na het normale leesproces (b.v. ten gevolge van een hersenbeschadiging),
