Nederlands schrijver en journalist (*1967), die in 1995 debuteerde met Dormantique’s manco, een relaas over een afwasser in een restaurant die na allerlei omzwervingen in Marokko terechtkomt.
Het boek werd nauwelijks opgemerkt. Zijn roman over een onderzoek naar leven en werk van een fictieve auteur, Alles over Tristan (2002), had meer succes, maar pas met de tragikomische roman Joe Speedboot (2005) werd zijn naam bij een groot publiek bekend. Het boek werd bekroond met de F. Bordewijkprijs. Hoofdpersoon is een jeugdige hemelbestormer in een provincieplaatsje. De wereld van adolescenten die zich met veel moeite een weg banen naar de volwassenheid is in dit verhaal in een prachtige stijl vormgegeven.
Zijn volgende roman Caesarion (2009), over de zoon van een doorgedraaide kunstenaar en een pornoactrice, die voortdurend met de vergankelijkheid wordt geconfronteerd, was minder geslaagd. ‘Caesarion slaagt er niet in je mee de diepte in te sleuren.’ (Arjen Fortuin)
Wieringa beschouwt zijn journalistieke arbeid, het schrijven van columns voor diverse bladen, als integraal onderdeel van zijn schrijfwerk. Hij bundelde een aantal reisnotities in Pleidooi voor de potscherf (2005).
