Nederlands dichter, prozaïst, essayist en componist (1920-2012). Lehmann promoveerde in 1995 op de historie van de scheepsarcheologie. Toen hij op zijn achttiende debuteerde, werd hij direct als een veelbelovend dichter beschouwd.
Hij gebruikte diverse pseudoniemen zoals S. Colmar en Georges Ferre. Al in 1947 verschenen zijn Verzamelde gedichten en in 2000 zijn Gedichten 1939-1998, waaruit blijkt dat zijn buitenissige humor en ironische kijk op de buitenwereld in de loop der tijden wat nuchterder is geworden.
In 1964 won hij de Jan Campertprijs voor zijn bundel Who’s who in Whatland (1963).
Bij het verschijnen van zijn bundel Luxe in 1966 oordeelde Rein Bloem, dat “Lehmann’s poëzie voor mij tot het merkwaardigste, aardigste en beste behoort wat ik in Nederland ken”.
Als romanschrijver debuteerde Lehmann met De pauwenhoedster (1955), een hilarische vertelling over Paolo Spuibeljaat, een rijke nietsnut, die zich in allerlei avonturen stort, om volgens familietraditie een zoon te verwekken bij een andere vrouw dan zijn toekomstige echtgenote.
