Marokkaans-Nederlandse prozaïst (*1970). Bouazza werd geboren in Marokko, zijn moeder is een Algerijnse; in 1977 kwam hij naar Nederland. Al op de middelbare school nam hij afscheid van het islamitische geloof en realiseerde hij zich dat hij schrijver wilde worden.
Gedurende korte tijd studeerde hij Arabische taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. In die tijd raakte hij verslaafd aan alcohol en drugs; na enkele jaren wist hij van zijn verslavingen af te komen. In 1996 verscheen De voeten van Abdullah, een bundel surrealistische en fantastische verhalen. Hierna verscheen de zeer merkwaardige novelle Momo (1998), over een jongetje dat zo opgaat in zijn eigen wereldje dat hij geleidelijk uit onze wereld verdwijnt. In 2001 kwam Bouazza’s eerste roman uit, Salomon, een hoogst ingewikkeld boek waaraan volgens criticus Arjan Peters ‘geen touw meer vast te knopen’ was. Beter waren de recensies van Paravion (2003, Gouden Uil), een licht fantastische roman over de emigratie ‘par avion’ naar de paradijselijke stad Paravion, waarin moeiteloos Amsterdam te herkennen is.
Bouazza speelt een belangrijke rol in het debat over de multiculturele samenleving. In een aantal essays heeft hij tamelijk fel stelling genomen tegen allerlei opvattingen die in allochtone kringen min of meer gemeengoed zijn (of lijken) en hij verwijt de autochtonen dat ze niet willen inzien dat ze zich voortdurend door conservatieve islamitische krachten in de luren laten leggen.
