De eerste strategie van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), uit het begin van de jaren vijftig.
De conventionele strijdkrachten van de NAVO landen waren het `schild' waarachter het `zwaard' van de Amerikaanse atoommacht paraat werd gehouden. Door vertragende gevechten met conventionele strijdkrachten moest de inzet van kernwapens zo lang mogelijk worden uitgesteld.
In 1954 mislukten plannen voor een Europese Defensiegemeenschap, waardoor het succes van een conventionele verdediging van Europa dubieuzer werd, mede gezien de toenemende kracht van de legers van het Oostblok. De NAVO schakelde toen over op de strategie van de massale vergelding.
