Een van de leiders van de Tweede Boerenoorlog (1899-1902) tegen de Britten in Zuid-Afrika.
Christiaan de Wet was tot 1898 politicus in Oranje-Vrijstaat, een van de twee boerenrepublieken in Zuid-Afrika. Hij nam als gewoon burger dienst tijdens de Tweede Boerenoorlog, maar onderscheidde zich dusdanig dat hij eind december 1899 generaal werd en kort daarna opperbevelhebber. Aanvankelijk behaalde hij grote overwinningen op de Britten. In 1902 werden de boeren echter in het defensief gedwongen. De Wet moest de strijd opgeven en op 31 mei de Vrede van Vereeniging ondertekenen.
In 1907 hervatte hij zijn politieke loopbaan en werd minister van Landbouw in de Oranjerivier-kolonie. Hij was nauw betrokken bij de oprichting van de Zuid-Afrikaanse Unie in 1910. Na de Zuid-Afrikaanse oorlogsverklaring aan Duitsland in 1914 werd hij leider van de rebellie in Oranje-Vrijstaat, gericht tegen de in zijn ogen te pro-Britse politiek van de regering. Hij werd door troepen van de Unie gevangengenomen en tot een boete van £ 2000 en zes jaar gevangenisstraf veroordeeld. Na elf maanden kwam hij als een gebroken man vrij.
