Een bondgenootschap tussen Duitsland en Italië, in Berlijn gesloten; een nadere uitwerking van de As Rome-Berlijn.
Duitsland en Italië verplichtten zich elkaar politiek, economisch en militair zoveel mogelijk te helpen en op belangrijke terreinen te informeren. Als beide mogendheden in de toekomst gezamenlijk bij een militair conflict betrokken zouden raken, zou men niet afzonderlijk een wapenstilstand of vrede sluiten.
De Italiaanse dictator Mussolini hoopte via dit verdrag invloed te kunnen uitoefenen op het moment waarop Duitsland de oorlog zou beginnen. De Italianen waren in 1939 namelijk nog onvoldoende voorbereid op een groot Europees conflict. Juist door de agressieve politiek van Mussolini werd Italië echter veel eerder met een oorlog geconfronteerd dan wenselijk was. Al vóór het sluiten van het Stalen Pact hadden Italiaanse troepen Albanië aangevallen (7 april 1939), en in september 1940 viel Italië vanuit Libië Egypte aan.
