Duits nationaal-socialistisch politicus; de belangrijkste ideoloog van de nazi's.
Rosenberg groeide als zoon van een schoenmaker op in Reval (het tegenwoordige Tallinn) in Estland. Hij studeerde architectuur in Moskou. In 1919 ging Rosenberg naar München, waar hij in 1920 in contact kwam met Hitler, Röhm en Hess. Twee jaar later werd hij redacteur, en in 1923 hoofdredacteur van de Völkischer Beobachter, het officiële dagblad van de National-Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei (NSDAP). In 1933 werd Rosenberg hoofd van het bureau voor de buitenlandse politiek van de nazi-partij, en in 1943 kreeg hij het oppertoezicht voor de geestelijke en wereldbeschouwelijke vorming binnen de partij. Ondertussen was Rosenberg op 17 november 1941 rijksminister voor de bezette gebieden in Oost-Europa geworden. Tijdens de Neurenbergse processen (1945-46) werd hij ter dood veroordeeld en vervolgens opgehangen.
Rosenberg was de belangrijkste ideoloog van het nationaal-socialisme. Hij probeerde het nazisme een filosofische en pseudo-religieuze grondslag te geven. Zijn hoofdwerk was Der Mythus des 20. Jahrhunderts (1930), een quasi-diepzinnig cultuurfilosofisch boek, waarin hij de geestelijke ongelijkwaardigheid van de rassen trachtte aan te tonen.
