Frans socialistisch politicus; premier van 1988-91.
Rocard werd in een welgesteld protestants gezin geboren. Zijn vader was docent natuurkunde aan de École normale supérieure en betrokken bij de ontwikkeling van het Franse atoomwapen. Rocard kreeg een uitstekende opleiding; hij koos uiteindelijk niet voor de exacte wetenschappen, maar voor een ambtelijke loopbaan. Als jong ambtenaar op het ministerie van Financiën veroorzaakte hij een schandaal door een (uitgelekt) rapport te schrijven over het gebruik van napalm door het Franse leger in de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog.
Rocard was van 1967-73 voorzitter van de Verenigde Socialistische Partij van Frankrijk, die in 1973 een zware verkiezingsnederlaag leed. In 1974 sloot hij zich bij de in 1971 opgerichte Parti Socialiste (PS) van François Mitterrand aan. Rocard verzette zich tegen samenwerking met de communisten. Toen Mitterrand in 1981 tot president werd gekozen, werd Rocard aanvankelijk minister van Economische Planning, later minister van Landbouw. In april 1985 trok Rocard zich als minister terug wegens een voorstel tot wijziging van het kiessysteem, die onder andere een kiesdrempel van vijf procent betekende voor de Assemblée Nationale. Na de herverkiezing van Mitterrand in 1988 werd Michel Rocard op 10 mei minister-president. In mei 1991 werd hij opgevolgd door Edith Cresson. Tot de dramatische verkiezingsnederlaag van de PS in maart 1993 was Rocard lid van de Nationale Vergadering. Op 22 oktober 1993 werd Rocard tot leider van de partij gekozen. Na het vernederende verlies van de PS bij de Europese verkiezingen van 12 juni 1994 trad Rocard na een aangenomen motie van wantrouwen op de nationale partijraad als partijleider af.
