Duits nationaal-socialistisch politicus, van 1938-45 minister van Buitenlandse Zaken van het nationaal-socialistische Duitsland.
Von Ribbentrop werd in Wesel geboren als zoon van een officier. Hij bezocht scholen in Duitsland, Zwitserland, Frankrijk en Engeland. Van 1910-14 werkte hij als zelfstandig koopman in Canada. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vocht hij als cavalerie-officier aan het Oostfront, en werkte hij bij de Duitse militaire missie in het Osmaanse rijk. Als adjudant van generaal Von Seeckt was hij in 1918 aanwezig bij de wapenstilstandsonderhandelingen.
Na de Eerste Wereldoorlog verdiende von Ribbentrop de kost als wijnhandelaar. Door zijn huwelijk met een dochter van een schatrijke wijnproducent ging het hem financieel voor de wind. Hij liet zich in 1925 door een adellijk familielid adopteren, zodat hij voortaan het adellijke `von' mocht voeren.
In 1932 sloot von Ribbentrop zich bij de National-Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei aan; hij werd een van Hitlers belangrijkste adviseurs op het terrein van de buitenlandse politiek. Na de machtsovername door de nationaal-socialisten in 1933 vertegenwoordigde hij in oktober 1933 Duitsland op de ontwapeningsconferentie van de Volkenbond in Genève. De onmacht om tot een gezamenlijk ontwapeningsstandpunt te komen, bood de Duitsers de gelegenheid de conferentie én de Volkenbond de rug toe te keren. In 1935 kwam onder von Ribbentrops leiding een vlootverdrag tussen het Verenigd Koninkrijk en Duitsland tot stand, dat de Duitse herbewapening op zee legaliseerde. Als ambassadeur in Londen (1936-38) viel von Ribbentrop op door zijn arrogantie, waardoor hij weinig gezien was. De aversie bleek wederzijds. Von Ribbentrop moest na zijn ambassadeursschap weinig meer van de Britten hebben.
In februari 1938 werd hij minister van Buitenlandse Zaken. In deze functie boekte hij belangrijke diplomatieke successen, zoals het afsluiten van het Stalen Pact met Italië (22 mei 1939), het non-agressiepact met de Sovjetunie (23 augustus 1939) en het Driehoeksverdrag tussen Rome, Berlijn en Tokyo (27 september 1940). Vooral het niet-aanvalsverdrag met de Sovjetunie, ook wel het Molotov-von Ribbentrop-pact genoemd, was van grote betekenis voor Duitsland, omdat het Hitler de mogelijkheid gaf zijn veldtochten tegen Polen en West-Europa te ondernemen, zonder al te veel met een militaire dreiging uit het oosten rekening te hoeven houden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam de invloed van von Ribbentrop drastisch af. Duitsland had nauwelijks meer vrienden, zodat er weinig buitenlandse politiek viel te bedrijven. Geheime besprekingen met de Sovjetminister van Buitenlandse Zaken Molotov over een afzonderlijke vrede tussen Duitsland en de Sovjetunie leverden geen resultaat op. Na de dood van Hitler werd von Ribbentrop afgezet door admiraal Dönitz.
Von Ribbentrop werd tijdens de Neurenbergse processen (1945-46) tot de strop veroordeeld.
