Argentijns politicus, van 1946-55 en van 1973-74 president.
Perón volgde een militaire opleiding. In de jaren dertig was hij militair attaché in Italië, waar hij een bewonderaar werd van de fascistische ideeën van de Italiaanse leider Benito Mussolini. Kolonel Juan Perón behoorde tot een groep nationalistische officieren, die in 1943 een coup pleegde. Als minister van Oorlog en vice-president in het kabinet van generaal Fárrell nam Perón maatregelen om de positie van de bevolking te verbeteren. Hij werd daardoor een populair man. Door zijn populariteit vormde hij een bedreiging voor de president, die hem in augustus 1945 ontsloeg; Perón werd gevangengezet. Dankzij de inzet van Evita, zijn geliefde, kwam hij in oktober vrij. Perón won met grote meerderheid de presidentsverkiezingen van februari 1946. Hij claimde voor Argentinië een `derde weg' tussen communisme en kapitalisme. Spoorwegen en nutsbedrijven werden genationaliseerd; de werkgelegenheid werd gestimuleerd door openbare werken. Verder voerde hij een groot aantal sociale en economische hervormingen door, die in Argentinië een verzorgingsstaat vestigden. Deze politiek was mogelijk omdat Argentinië tijdens de Tweede Wereldoorlog goede zaken had gedaan door massale leveranties aan onder andere de Verenigde Staten. Perón werd gesteund door zijn tweede vrouw Evita Perón, die zeer geliefd was bij het volk. Zijn buitenlandse politiek was erop gericht inmenging van vreemde mogendheden in zijn land te voorkomen. In 1951 werd Perón herkozen. De verzorgingsstaat bleek echter onbetaalbaar te worden, waardoor de president in grote moeilijkheden kwam. De problemen werden vergroot door zijn dictatoriale bewind, waardoor hij de bovenlaag van de samenleving van zich vervreemdde. Bovendien was zijn positie ernstig verzwakt door een poging het katholicisme als staatsgodsdienst af te schaffen. Een gerucht dat Perón de arbeiders wilde bewapenen, bracht de militairen in actie. In september 1955 werd Perón door een staatsgreep afgezet en ging hij in Spanje in ballingschap. Hij behield echter zijn populariteit bij het Argentijnse volk, terwijl de peronistische partij sterk bleef. In maart 1973 werd hij opnieuw tot president gekozen. De economische problemen bleken ook deze keer te groot. In juli 1974 stierf hij. Hij werd opgevolgd door zijn derde vrouw, Isabel Perón.
