Leider van de Sandinisten en van 1979-90 de machthebber van Nicaragua.
Daniël Ortega werd geboren als zoon van een guerrillastrijder. Hij sloot zich tijdens zijn rechtenstudie aan bij de studentenbeweging in de Nicaraguaanse hoofdstad Managua. Daarna nam hij deel aan het verzet van de Sandinisten tegen de dictatuur van Anastasio Somoza. Vanaf 1959 werd hij regelmatig gevangengenomen en gemarteld. Van 1967-74 zat Ortega wegens subversieve activiteiten in de gevangenis. Na zijn vrijlating werd hij een van de belangrijkste woordvoerders van de oppositie. In 1979 verdreven de Sandinisten dictator Somoza en namen ze de macht in Nicaragua over. Ortega werd de leider van de junta die het land bestuurde. Na de verkiezingen van 1984 werd hij president. Hij stuitte bij zijn linkse hervormingspolitiek op binnenlands verzet, dat sterk werd aangewakkerd door zijn grote tegenspeler, de Amerikaanse president Ronald Reagan. Door de acties van de door de VS gesteunde contra's, was de Sandinistische regering gedwongen een groot deel van de schaarse middelen aan de oorlog te besteden. Door de oorlog tegen de contra's en de boycotmaatregelen van de VS ging het economisch bergafwaarts met Nicaragua; de ontevredenheid onder de bevolking nam toe. In februari 1990 werd Ortega bij de verkiezingen verslagen door Violeta Chamorro, de leider van de rechtse oppositie, en droeg hij de macht aan haar over. Door de nog steeds forse aanhang van de Sandinisten behield hij politieke invloed in Nicaragua. Zijn broer Humberto was tot februari 1995 legerleider.
