Duits politicus, die een belangrijke rol vervulde in de revolutie in München in november 1918.
Eisner was de zoon van een joodse fabrikant. Hij studeerde filosofie en Duitse letterkunde in Marburg. Van 1899-1905 werkte Eisner als redacteur voor het socialistische dagblad Vorwärts. Hij behoorde tot de kleine groep Duitse socialisten die zich openlijk tegen het deelnemen aan de Eerste Wereldoorlog uitsprak. In 1917 sloot hij zich bij de Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands (USPD) aan, een radicaal-pacifistische afsplitsing van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD). Begin 1918 belandde Eisner in de gevangenis wegens vermeende betrokkenheid bij een staking van arbeiders in een munitiefabriek in München. Na zijn vrijlating in het najaar trad hij op als een van de leiders van de revolutionaire beweging in München. Na het aftreden van de Beierse koning op 7 november 1918, kwam onder leiding van Eisner in Beieren een radicaal-socialistische regering aan de macht. Spoedig ontstonden problemen met revolutionaire groeperingen die van mening waren dat de regering-Eisner niet ver genoeg ging, en met monarchistische conservatieven die een onafhankelijk koninkrijk Beieren wilden. Eisner verloor de parlementsverkiezingen van januari 1919. Op 21 februari, de dag dat hij zijn aftreden bekend wilde maken, werd hij vermoord door de conservatieve graaf Anton von Arco auf Valley.
Op 7 april werd de Beierse Räterepublik op socialistisch-communistische grondslagen uitgeroepen. Op last van de regering in Berlijn maakte de Reichswehr op 1 mei 1919 een einde aan de Radenrepubliek. In München werd een gematigde socialistische regering geïnstalleerd.
