Een van de kopstukken van de National-Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei (NSDAP), die verantwoordelijk was voor de organisatie van de jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Eichmann werd geboren in Solingen, maar groeide op in het Oostenrijkse Linz. Hij werd handelsreiziger. In 1932 werd Eichmann lid van de Oostenrijkse nationaal-socialistische partij. Vanaf 1934 maakte hij deel uit van de Duitse Sicherheitsdienst (SD), met als speciale opdracht het verzamelen van informatie over joden.
Na de Anschluß van Oostenrijk bij Duitsland in 1938, kreeg hij de leiding over het wegvoeren van joden uit Wenen; later kreeg hij eenzelfde functie in Praag. Eichmann werd hoofd van de onderafdeling IV-B-4 van het Reichssicherheitshauptamt, de centrale Duitse inlichtingen- en veiligheidsdienst. Na de Duitse verovering van Polen werd Eichmann adviseur voor joodse aangelegenheden in de staf van SD-leider Reinhard Heydrich. In die hoedanigheid begon hij met de organisatie van de uitroeiing van de joden in Polen.
Na de Wannsee-conferentie over de `definitieve oplossing van het joodse vraagstuk' (Endlösung der Judenfrage) op 20 januari 1942, kreeg Eichmann de opdracht de deportatie en vernietiging van de Europese joden voor te bereiden en uit te voeren, een taak die hij nauwgezet verrichtte.
Na de oorlog wist hij uit geallieerde gevangenschap naar Zuid-Amerika te ontkomen. In 1960 werd hij in Argentinië door de Israëlische geheime dienst Mossad ontvoerd en naar Israël overgebracht. Eichmann werd door een Israëlische rechtbank ter dood veroordeeld en op 30 mei 1962 opgehangen.
