Een Italiaanse politieke partij.
De Democrazia Cristiana is de rechtstreekse opvolgster van de katholieke Partito Popolare Italiano (Italiaanse Volkspartij), in 1919 gesticht en in 1926 door de fascistische regering ontbonden.
De Democrazia Cristiana ontstond in 1943-44 als ondergrondse organisatie, onder leiding van Alcide de Gasperi. Vanaf de eerste regeringsvorming in 1944 nam ze aan vrijwel alle Italiaanse regeringen deel.
De Italiaanse christen-democratische partij is gebaseerd op christelijke, vooral rooms-katholieke, beginselen. Daarom heeft de partij zich bijvoorbeeld lang verzet tegen een wet die in Italië echtscheiding mogelijk maakte. De rooms-katholieke Kerk is namelijk principieel tegen echtscheiding, want `wat God verbonden heeft, zal de mens niet scheiden'. Ook in zaken als abortus en euthanasie is de invloed van de Kerk op het partijstandpunt groot.
Toen in de loop van de jaren negentig naar buiten kwam dat tal van Italiaanse politici corrupt waren en soms ook banden met de maffia hadden, veranderde het politieke landschap in Italië grondig. De door schandalen geteisterde Democrazia Cristiana leed in november 1993 een zware nederlaag in de gemeenteraadsverkiezingen. Begin 1994 viel de partij uiteen in een centrum-linkse kern die de Partito Popolare Italiano (PPI, Italiaanse Volkspartij) oprichtte (de naam van de voorloopster van de christen-democratische partij) en de rechtervleugel die het Christen-Democratisch Centrum (CCD) vormde. Bij de parlementsverkiezingen van 26 en 27 maart 1994 behaalden beide partijen in totaal 15,7 procent van de stemmen. Dat was bijna een halvering vergeleken met de 29,7 procent bij de verkiezingen van 5-6 april 1992. Een consequentie van deze verkiezingsnederlaag was, dat de christen-democraten niet in de regering van premier Berlusconi waren vertegenwoordigd.
