Dit zijn zogenaamde “verzoeningsuitingen” tegenover tegenstanders. Als een persoon met een dreiging of aanval wordt geconfronteerd dan zal hij/zij een keuze kunnen maken uit een vijftal mogelijkheden, namelijk:
1. hulp roepen
2. vechten
3. verstoppen
4. vluchten
5. verzoenen
Als een aanval of dreiging zó bedreigend is en men niet om hulp kan roepen, kan vechten, kan vluchten of zich kan verstoppen, dan is een poging tot verzoenen de enige mogelijkheid tot redding, met andere woorden het onderwerpingsgedrag of –gebaar treedt in werking. Het onderwerpingsgedrag wordt in een aantal groepen ingedeeld, te weten:
A.
~ passief onderwerpingsgedrag;
~ actief onderwerpingsgedrag;
~ acuut onderwerpingsgedrag;
~ chronisch onderwerpingsgedrag;
~ extreem onderwerpingsgedrag;
~ symbolisch onderwerpingsgedrag;
~ vriendelijk bedoeld onderwerpingsgedrag;
~ toestemmend onderwerpingsgedrag;
B.
~ maatschappelijk-sociaal onderwerpingsgedrag
~ politiek onderwerpingsgedrag;
~ economisch onderwerpingsgedrag;
~ godsdienstig-ritueel onderwerpingsgedrag;
~ militair onderwerpingsgedrag;
~ protocolair onderwerpingsgedrag.
Voorbeelden van onderwerpingsgedrag en –gebaar kunnen zijn: ineenkrimpen - zich in het stof werpen - zich ter aarde storten - buigen - knielen - knieval - huilen - jammeren - pogingen om kwetsbare delen van het lichaam te beschermen - verzoenende woorden - smeken om genade - bidden - verontschuldigen - zich verheffen – enzovoorts.
