Het hechtingsproces komt er kort gezegd op neer dat het voor elk kind van essentieel belang is, dat het zich in de eerste levensjaren volledig kan hechten aan de ouders/verzorgers. Door middel van deze fundamentele hechting kan het kind op latere leeftijd met een gevoel van basisveiligheid en vertrouwen in het leven staan.
Adoptie is in die zin bijzonder, dat het hechtingsproces zich niet vanzelf ontwikkelt. Door onstabiele ervaringen in het verleden is het beslist niet vanzelfsprekend dat er zonder meer een vertrouwensband ontstaat tussen het kind en de adoptieouders. De band met een adoptiekind moet groeien. Als dit proces niet goed wordt begeleid loopt het geadopteerde kind het risico om onveilig gehecht te raken. Een onveilige hechting houdt in dat het kind géén of juist heel veel contacten aan zal gaan. Het is echter niet in staat een diepe en hechte vriendschap of relatie op te bouwen. Dat dit een negatieve invloed zal hebben op de ontwikkeling, en daarmee dus ook de toekomst van een kind, zal voor elk weldenkend mens duidelijk zijn.
