Dit zijn intimidatie-uitingen zonder echt slag te leveren. Het zijn signalen die een opkomende agressie weergeven en het zijn bewegingen die een eventuele aanzet geven tot een handgemeen, maar vervolgens op een of andere manier op een dood spoor worden gezet, zodat het alleen maar een visueel vertoon blijft.
Er zijn een viertal vormen, te weten:
1. De intentie-aanvalsbeweging
Bewegingen of handelingen die niet worden afgemaakt, zoals de vinger wijzen, een arm opheffen, een arm opzij halen, een been naar achter zwaaien, etc.
2. De agressieve vacuümbeweging
Bewegingen en handelingen die wel worden afgemaakt, maar dan wel zo dat zij de ander c.q. de “vijand” net niet raken, zoals met een gebalde vuist of uithalen, stompen tot vlakbij het lichaam, wurging vlak voor het lichaam of hals. Onder dit dreiggedrag vallen ook de veel voorkomende Japanse vechtsportbewegingen.
3. De object-overdrachtsbeweging
De bewegingen en handelingen worden wél uitgevoerd en er wordt ook contact gemaakt, maar juist niet met het “slachtoffer” . De beweging of handeling wordt op iets anders gericht, soms op de “dreiger” zelf.
4. De gewelddadige beweging
De beweging of handeling wordt letterlijk uitgevoerd op de "tegenstander". Dat het hierbij tot fysiek geweld kan komen is dus niet uitgesloten.
Verdere bekende dreigingsvormen zijn onder andere: dreigende gezichtsuitdrukkingen, slaan, stompen, krabben, bijten, wurgpogingen, spugen, schoppen en dergelijke. Dat deze vormen uit de hand kunnen lopen is niet te verbazen.
