De Stichting Het Vierde Prinsenkind werd in 1947 opgericht met als doel vakanties te organiseren voor kinderen van achtergebleven oorlogsweduwen, zodat de moeders een korte periode van rust zouden kennen. In het eerste jaar werden er al meer dan 5200 kinderen uitgezonden.
Toen de aanvankelijke doelstelling gerealiseerd was, werden er steeds meer kampen voor lichamelijk gehandicapte kinderen georganiseerd. Begin jaren ’70 werd de stichting opgeheven.De stichting begon haar werkzaamheden in 1947. De naam van de stichting verwees naar prinses Marijke (later Christina genoemd), vierde dochter van prinses Juliana en prins Bernhard.
De stichting werkte nauw samen met andere fondsen en officiële instanties. In Nederland en in het buitenland werden de eerste jaren goederen en geld ingezameld. Op scholen werd aan elke leerling gevraagd een dubbeltje mee te brengen voor de stichting. In 1957 besloot het bestuur wegens teruglopende inkomsten en omdat er steeds minder oorlogswezen meegingen, alleen nog voor mindervalide kinderen kampen te organiseren. Voor hen was de stichting vaak de enige mogelijkheid om met vakantie te gaan. Ieder jaar werden er in vier oorden voor ongeveer 400 à 500 lichamelijk gehandicapte of meervoudig gehandicapte kinderen vakantieweken georganiseerd.
Een van de oorden, te Hattem, was naar prinses Marijke de Marijke Hoeve genoemd. Op haar verjaardag ontving de prinses tot en met haar achttiende jaar een deputatie van de stichting. Ook andere leden van de koninklijke familie toonden regelmatig hun belangstelling voor dit werk.
Begin jaren ’70 beëindigde de Stichting Het Vierde Prinsenkind haar werkzaamheden.
